Lang leve de voorpret!

Even
Ik dacht ik hou het even ‘luchtig’. Want soms lijkt het leven tegenwoordig toch even extra zwaar. Ikzelf ben ook wat zwaarder geworden, want ik sleep me elke dag toch een rugzak mee vol met deadlines en figuurlijke schema’s van thuiswerken in combinatie met een (al dan niet halve) kantoordag. En dan die kinderen, de hond, de kat, de oppasoma’s, interieurverzorgers, thuis- en pakketbezorgers. Zij cirkelen meer dan ooit om mij heen, als een cirkelzaag, insectenplaag of de zegening van vandaag. Het zakelijke en privéleven zijn met elkaar verweven, voor even. Als Retail Adviseur bij Dynamis vind ik deze periode heel erg dynamisch. De tijd staat voor sommigen echt even stil, terwijl anderen op volle toeren overuren draaien. Reflectie, Inzet, Bezinning, Opstand, Herkenning, Respect, Tolerant, Dikke Krant. We leven al een tijdje in een pandemie van dag tot dag. Wachtend op de ‘nieuwe Coronaregels’, wat wel en wat niet mag. Wie had ooit gedacht dat wij beperkt zouden worden in de vrijheden die wij ooit hebben ‘gekregen’. De een werkend en de ander gedwongen (hopelijk voor even) zonder werk of zelfs zonder inkomen maar wellicht met meer vrije tijd en een tegemoetkoming van de overheid; een schrale troost.

Hoop doet leven
Exact een jaar geleden, op 11 februari 2020, ben ik voor het laatst in mijn favoriete café geweest; op mijn 39e verjaardag. Ik weet nog dat ik dacht: al is het een doordeweekse dinsdag, al is het geen bijzondere leeftijd, ik vier het omdat het kan. Heel ‘even’ en ‘en petit comité‘ met slechts 12 vrienden in dat leuke café om de hoek. Het zou zomaar de laatste keer kunnen zijn. Ondertussen per ongeluk voorspellende dat het ‘ouderwetse café’ niet veel later de deuren moest sluiten. Het hossen, het knuffelen, de polonaise en het per ongeluk drinken uit elkanders glas zonder er erg in te hebben werden plotsklaps een activiteit in de verleden tijd oftewel het oude normaal. Afgelopen december kreeg ik zowat een hartverzakking toen op het raam van mijn favoriete café en ook bij andere fameuse horecazaken ineens een opvallend roze ‘TE HUUR bord’ was aangeplakt. Gaat deze ook al weg? En is er soms een nieuw makelaarskantoor in town? Pas later las ik de klein lettertjes: ‘Zonder aanvullende steun waarschijnlijk binnenkort te huur’ en de ‘nieuwe concullega’s in town’ bleken premier Rutte, coronaminister De Jonge en ministers Koolmees, Wiebes & Hoekstra te zijn. De schrik zat er even goed in, dit is niet een gewenst straatbeeld. Maar er is Hoop voor de Horeca. Hoop voor de toekomst, ook voor andere ondernemers. Met de uitspraak in een bodemprocedure hebben twee horecaondernemers van het Haagse café Aiméé hoop gekregen en gecreëerd voor andere (horeca) ondernemers en hoop doet leven. Er ligt nu een petitie bij de commissie van Economische Zaken en Klimaat: Meer steun en een snelle heropening van de horeca. De door Koninklijke Horeca Nederland gepresenteerde alternatieve routekaart voor verantwoorde opening van de horeca betreft een concreet voorstel met weloverwogen invullingen. Ik vind dat het sentiment nu best eens wat positiever mag worden. Er wordt gevaccineerd en getest. Daarnaast zijn er gelukkig ook ondernemers in sectoren die het juist in crisistijden goed doen. Partijen op de markt, retailers die bezig zijn met expansie, relocatie of het opstarten van een nieuwe onderneming en vooruit kijken.

Lang leve de voorpret
11 februari 2021, ik ben 40 geworden en vier het klein. Ik moet voor 21.00 uur thuis zijn. Ik hang zelf de slingers op en doe na mijn feestje het licht uit. Ik haal een bij een ondernemer bestelde taart op die groot genoeg is om met 30 mensen van te eten. Ik ga mijn best doen om in 1 x alle 40 kaarsjes uit te blazen en doe dan een wens. Ik fantaseer over een coronaproof uitgaansleven en dat ondernemers kunnen doen waar ze goed in zijn, namelijk in ondernemen. Ik geniet van de voorpret, want net als sneeuw verdwijnt deze straks vast weer voor de zon.